என் அன்பான சக இலங்கையர்களே,

ஒரு சோகம் என்பது நாம் தாங்கிக் கொள்ளும் ஒன்று மட்டுமல்ல அது நாம் கற்றுக் கொள்ளும் ஒன்றும் ஆகும். ஒரு தேசமாகவும் தனிநபர்களாகவும், இந்த தருணம் நம்மை நாமே கேட்டுக்கொள்ள அழைக்கிறது. நாம் வித்தியாசமாக என்ன செய்ய வேண்டும்? இந்த அனுபவத்திலிருந்து நாம் எவ்வாறு மீண்டு வளர முடியும்?

ஒரு தேசமாக, தயார்நிலை, நேர்மை மற்றும் பொறுப்பு ஆகியவை விருப்பத்திற்குரியவை அல்ல என்பதை நாம் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அவை அவசியம். வெளிப்படையான மற்றும் வலுவான நிறுவனங்களை நாம் மீண்டும் கட்டியெழுப்ப வேண்டும். பேரிடர் மேலாண்மை, நிவாரண விநியோகம் மற்றும் நீண்டகால மீட்பு ஆகியவை அறிவியல், தொழில்முறை மற்றும் இரக்கத்தால் வழிநடத்தப்படுவதை உறுதி செய்ய வேண்டும்.

தனிநபர்களாக, நாம் ஒவ்வொருவரும் உள்நோக்கிப் பார்க்க வேண்டும்.

நாம் பொறுப்புடன் செயல்படுகிறோமா? நாம் வீண்விரயம், ஊழல் மற்றும் அலட்சியத்தைத் தவிர்க்கிறோமா? நாம் நமது அண்டை வீட்டாரை ஆதரிக்கிறோமா? பொது வளங்களை புனிதமானவையாகக் கருதுகிறோமா? தவறாகப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டிய ஒன்றாகக் கருதுகிறோமா?

பொறுப்புக்கூறல் குடிமகனிடமிருந்து தொடங்குகிறது. அது சமூகத்தின் மூலம் வளர்கிறது. இறுதியாக, அது ஒரு தேசிய பண்பாக மாறுகிறது.

குடிமக்களாக, நமது நடத்தை முக்கியமானது. உதவி பெறும்போது நாம் நேர்மையாக இருக்க வேண்டும் – நமக்குத் தேவையானதை மட்டும் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், பதுக்கி வைப்பதைத் தவிர்க்கவும், அமைப்பை சுரண்டுவதைத் தவிர்க்கவும். நாம் பொது அதிகாரிகளை மதிக்க வேண்டும், முடிந்த இடங்களில் தன்னார்வத் தொண்டு செய்ய வேண்டும், தவறுகளைக் காணும்போது அமைதியாகக் குரல் கொடுக்க வேண்டும். பொறுப்புக்கூறல் என்பது அரசாங்கத்தின் கடமை மட்டுமல்ல; அது மக்களின் கடமை.

ஒரு அரசாங்கமாக, நமது பொறுப்புக்கூறல் உலகிற்கு மட்டுமே இருக்க வேண்டும். நாடுகள் நம்பிக்கையுடனும் கருணையுடனும் நமக்கு உதவியுள்ளன. அவர்களின் நம்பிக்கை வீணாகவில்லை என்பதைக் காட்டுவது நமது பொறுப்பு. ஒவ்வொரு ரூபாயும், ஒவ்வொரு நன்கொடையும், ஒவ்வொரு பெட்டி பொருட்களும் பதிவு செய்யப்பட வேண்டும், வெளியிடப்பட வேண்டும், தணிக்கை செய்யப்பட வேண்டும் மற்றும் கண்காணிக்கப்பட வேண்டும். இலங்கை உதவி கேட்பது மட்டுமல்லாமல், அதை நேர்மையுடன் மதிக்கிறது என்பதை உலகம் காணட்டும்.

இந்த உலகளாவிய ஆதரவு நாம் சாதாரணமாக எடுத்துக்கொள்ளும் ஒன்றல்ல. இது ஒரு ஆசீர்வாதம். மேலும் ஒரு ஆசீர்வாதத்தை மதிக்க வேண்டும்.

நாம் எப்படி நன்றி சொல்வது?

வெறும் வார்த்தைகள் மூலம் மட்டுமல்ல, செயல்கள் மூலம்.

சுத்தமான நிர்வாகம் மூலம், பொறுப்பான தலைமை மூலம், வலுவான இராஜதந்திர உறவுகளைப் பேணுவதன் மூலம் நன்றியைக் காட்ட வேண்டும். இலங்கை ஒவ்வொரு கப்பலையும், ஒவ்வொரு விமானத்தையும், ஒவ்வொரு மருத்துவரையும், ஒவ்வொரு டாலரையும், ஒவ்வொரு இரக்கச் செயலையும் நினைவில் கொள்கிறது என்பதை உலகிற்குச் சொல்ல வேண்டும்.

அதற்கு அப்பால், நாம் நமது கதவுகளைத் திறக்க வேண்டும். இந்த நாடுகளின் குடிமக்களை நமது அழகிய தீவுக்கு சுற்றுலாப் பயணிகளாக மட்டுமல்லாமல், கூட்டாளிகளாகவும் வருகை தர அழைக்க வேண்டும். அவர்களின் தாராள மனப்பான்மை சாத்தியமாக்கிய நிவாரணத் திட்டங்களை அவர்கள் வந்து பார்க்கட்டும். வீடுகள் மீண்டும் கட்டப்பட்டதையும், பள்ளிகள் பழுதுபார்க்கப்பட்டதையும், வாழ்க்கை மீட்டெடுக்கப்பட்டதையும் அவர்கள் தங்கள் கண்களால் காணட்டும். இந்த வெளிப்படைத்தன்மைதான் நாம் வழங்கக்கூடிய மிகப்பெரிய மரியாதை.

மக்கள் வெளிப்படைத்தன்மையைக் காணும்போது, ​​அவர்கள் நம்பிக்கையை வளர்க்கிறார்கள்.

நம்பிக்கை கட்டப்படும்போது, ​​நட்பு வளரும்.

நட்பு வளரும்போது, ​​நாடுகள் ஒன்றாக எழுகின்றன.

இப்படித்தான் நாம் கற்றுக்கொள்கிறோம்.

இப்படித்தான் நாம் மாறுகிறோம்.

நம்முடன் நின்றவர்களை இப்படித்தான் மதிக்கிறோம்.

நளிந்த இந்ததிஸ்ஸ – ஜனாதிபதி சட்டத்தரணி

The post இலங்கை மக்களாக நாம் எப்படி மீள்வது! – நளிந்த இந்ததிஸ்ஸ appeared first on LNW Tamil.